Publikacje

Autorki poddają refleksji artywistyczne działania antykryzysowe kolektywu The Anti-Eviction Mapping Project (AEMP) działającego w Zatoce San Francisco. Ich aktywność rozpostarta jest pomiędzy wymogami dostosowywania się do neoliberalnej rzeczywistości technosfery (Doliny Krzemowej) a wykorzystywaniem adaptacji do gromadzenia nowych kompetencji i wiedzy w celu wypracowania krytycznych stanowisk. Przyglądanie się przestrzeniom technologicznie nasyconym, tak zwanym miejscom krzemowym przez pryzmat działań artywistycznych AEMP pozwala nam zwrócić uwagę na zmiany współczesnego zaangażowania artywistów pod wpływem pojawiania się nowych narzędzi technologicznych. To one bowiem odgrywają kluczową rolę w rozpoznaniu przez autorki granic wytwarzanej przez kolektyw metodologii oporu. Analiza praktyk AEMP umożliwia również wgląd w trudności wychodzenia działaczy z antysystemowej narracji, która nie tylko jest niewspółmierna z proponowanymi przez nich interdyscyplinarnymi metodami, praktykami, systemami organizacji społecznej, ale zdaje się również stanowić przeszkodę dla możliwości wypracowania pozytywnego projektu społeczno-politycznej zmiany.

Słowa kluczowe: artywizm, nowe technologie, opór, technosfera, Dolina Krzemowa, antysystemowość

Przepraszamy, ten wpis jest dostępny tylko w języku English.

Celem artykułu jest przedstawienie propozycji uzupełnienia myśli humanistycznej o posthumanistyczne aktywistyczne narzędzia ontoepistemologiczne. W tym celu autor, biorąc za punkt wyjścia koncepcję posthumanistycznej wspólnoty, dokonuje przez jej pryzmat relektury oikologii – wyrosłej na gruncie śląskim nauki o domu. Posthumanistyczna oikologia ma stanowić przekroczenie ograniczeń, na jakie napotyka myśl ekologiczna, w kierunku autorskiej koncepcji eko-logiki. Uprawiana w jej duchu humanistyka ma stanowić afirmatywną odpowiedź na kryzys poznawczy związany m.in. ze zmianami klimatu i zapowiadaną katastrofą.

Przepraszamy, ten wpis jest dostępny tylko w języku English.

W artykule przedstawiono nowoczesne metody walki z dezinformacją oraz weryfikacji fałszywych informacji – fact-checking, OSINT oraz estetykę forensyczną – na podstawie analizy wybranych przykładów ze śledztw przeprowadzonych przez Stowarzyszenie Demagog. W pierwszej części tekstu lapidarnie zreferowano przyczyny wzrostu znaczenia i natężenia problemu dezinformacji, a następnie opisano nowe metody ograniczania jej skali. Druga część publikacji prezentuje analizę przypadków śledztw przeprowadzonych na materiałach o charakterze dezinformującym w kwestiach związanych z wojną rosyjsko-ukraińską.

Fenomen społeczności QAnon jest istotny z dwóch głównych przyczyn. Przede wszystkim w sposób niepozostawiający wątpliwości dowodzi, że żyjemy w rzeczywistości hybrydowej, zacierającej granice między światem offline i online. Po drugie wskazuje również na skalę, w jakiej Internet jako medium wpłynął na życie społeczne, a w konsekwencji na jego struktury. Działalność ruchu Q stawia pytania dotyczące między innymi funkcjonowania w cyberprzestrzeni, polityki platform społecznościowych i nowych strategii ruchów radykalnych. W artykule podjęto problem wpływu Internetu na kształtowanie się ruchu QAnon oraz proces radykalizacji jego członkiń i członków.

Na początku lat 60. XX wieku w Kanadzie rozpoczęto prace nad jednym z najbardziej dziś rozpoznawalnych, „założycielskich” komputerowych systemów do tworzenia przestrzennie zlokalizowanej bazy danych, zawierającej różnorodne dane społeczne, środowiskowe i ekonomiczne, oraz cyfrowej kartografii. To dzięki tym mapom decyzje dotyczące rozwoju ekonomicznego miały być podejmowane sprawniej i lepiej – cały program powstał wraz z inicjatywą wprowadzenia lepszych praktyk zarządzania krajowymi zasobami. Historia tego w pewnym sensie legendarnego programu ma znacznie szerszy wymiar. Owo „lepsze zarządzanie” ostatecznie nie przyniosło korzyści w kontekście rozwoju terenów wiejskich, umocniło natomiast kwitnącą w tym okresie urbanistykę, przemysł oraz nowoczesne koncepcje związane z rekreacją i wypoczynkiem. Canada Geographic Information System (CGIS) pozwalał na produkcję łatwo przyswajalnej kartograficznej formy, która zdawała się kompleksowo i obiektywnie pokazywać mapowane terytorium, ostatecznie zaś wspierała kolonialne schematy ugruntowane w poprzedzających rozwój tego systemu działaniach białych europejskich osadników.

Przepraszamy, ten wpis jest dostępny tylko w języku English.

Przepraszamy, ten wpis jest dostępny tylko w języku English.

Przepraszamy, ten wpis jest dostępny tylko w języku English.

Przedmiotem artykułu są dwie platformy cyfrowe powstałe w latach 2019–2020: Mississippi. An Anthropocene River [“Mississippi”] oraz Feral Atlas. The More- -than-Human Anthropocene [Feral Atlas]. Stanowią one efekt transdyscyplinarnych praktyk poświęconych poszukiwaniu nowych metod i metodologii w odniesieniu do problemów kryzysu klimatycznego. Projekty w różny sposób angażują badania wyrosłe z nowej humanistyki, szczególnie z dyskursów nowomaterialistycznych i dekolonialnych. Ponadto wykorzystują spekulację jako metodę otwierającą na nowe problemy, jakie ujawniają się w relacjach pomiędzy ludzkimi i nie-ludzkimi jednostkami, zjawiskami i procesami. Korzystając z metod odwołujących się do zachodnich modeli wytwarzania wiedzy, praktyki te poszukują sposobów włączania doświadczeń i podejść społeczności niezachodnich. Głównym celem tekstu jest pokazanie na przykładzie powyższych platform cyfrowych roli, jaką odgrywają projekty spekulatywne w kreowaniu nowych przestrzeni, środowisk i metod badawczych koncentrujących się na problemach klimatycznych. Poruszona zostanie również kwestia zagrożeń, jakie wiążą się z włączaniem rdzennej i dekolonialnej wiedzy do działań realizowanych przez zachodnie instytucje i badaczy.

Pierwsza część artykułu odpowiada na pytanie, dlaczego wobec kryzysu klimatycznego potrzebne są nowe metody i metodologie badawcze, jaką rolę w ich poszukiwaniu odgrywają dyskursy nowomaterialistyczne i dekolonialne, oraz tłumaczy znaczenie spekulacji jako narzędzia wykorzystywanego w ramach tych koncepcji. W drugiej części analizuję obydwa projekty pod kątem ich założeń teoretycznych, zrealizowanych działań, architektury stron internetowych i sposobów poruszania się po nich przez użytkowników

Przepraszamy, ten wpis jest dostępny tylko w języku English.

Przepraszamy, ten wpis jest dostępny tylko w języku English.

The article is an attempt to reflect on the issue of content moderation on the Internet, in particular, visual content. The author refers to the book „Algorithms of Oppression,” in which Safiya Umoja Noble describes oppressive discrimination systems functioning within the network, as well as two narratives describing the work of the so-called content moderators – artistic installation „Dark Content” and documentary „The Cleaners.” The author asks about the ways of the existence of a digital image that has been removed from the web, raises the issue of its non-presence, and also reflects on the place of power and supervision in the ontology of digital visuality.

Przepraszamy, ten wpis jest dostępny tylko w języku English.